Choroba von Willebrand’a to dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi. Wynika z braku lub obniżonego stężenia białka krzepnięcia krwi zwanego czynnikiem von Willebrand’a. Charakteryzuje się samoistnie występującymi krwotokami i długotrwałymi krwawieniami po urazach fizycznych. vWD typ III jest najpoważniejszą postacią tej choroby. Bez interwencji medycznej niekontrolowane krwawienie może prowadzić do śmierci zwierzęcia.

Klasyczny PCR

Autosomalne recesywne

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się choroba von Willebranda typu III. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/vWD3
Psy z genotypem N/vWD3 posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się choroba von Willebranda typu III, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

vWD3/vWD3
Psy z genotypem vWD3/vWD3 mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich choroba von Willebranda typu III oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Choroba von Willebranda to najczęściej występujące dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi u psów i ludzi. Spowodowane jest mutacją w genie VWF, w wyniku której dochodzi do obniżenia poziomu lub całkowitego braku prawidłowego białka krzepnięcia krwi zwanego czynnikiem von Willebrand’a. Jego niedobór hamuje proces krzepnięcia krwi i powoduje utrzymujące się krwawienia. Osobniki cierpiące na chorobę vWD3 charakteryzuje częste występowanie spontanicznych krwawień oraz przedłużające się krwawienie po urazie, operacji lub porodzie. Typ III to najcięższa postać choroby, w której dotknięte nią zwierzęta całkowicie nie wytwarzają czynnika vWD. Bez interwencji medycznej niekontrolowane krwawienie może prowadzić do śmierci zwierzęcia.