Chondrodysplazja to choroba charakteryzująca się nieprawidłowym rozwojem tkanki chrzęstnej i kostnej, powodującym skrócenie kości kończyn i wystąpieniem u psa fenotypu krótkich łap. U wielu ras psów, takich jak Jamnik, Basset Hound, Welsh Corgi, czy Pekińczyk mutacja jest cechą charakterystyczną. Chondrodystrofia jest odrębną mutacją, która również prowadzi do ujawniania się fenotypu krótkich kończyn, ale jest również związana z rozwojem przedwczesnej degeneracji zwyrodnienia krążków międzykręgowych (IVDD).

Klasyczny PCR

CDPA = Autosomalny dominujący CDDY = Autosomalny dominujący dla choroby krążka międzykręgowego typu I oraz pół-dominujący w przypadku długości kończyn.

Chondrodysplazja
N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się chondrodysplazja. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/CDPA
Psy z genotypem N/CDPA posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się chondrodysplazja. Ponadto pies jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.

CDPA/CDPA
Psy z genotypem CDPA/CDPA mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich chondrodysplazja oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.


Chondrodystrofia
N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się chondrodystrofia. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/CDDY
Psy z genotypem N/CDDY posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się chondrodystrofia oraz choroba krążka międzykręgowego (IVDD). Psy z pojedynczą kopią zmutowanego genu wykazują pośrednią długość kończyn między ich normalną długością, a psami z dwiema kopiami wadliwego genu. Ponadto pies jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.


CDDY/CDDY
Psy z genotypem CDDY/CDDY mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich chondrodystrofia oraz choroba krążka międzykręgowego (IVDD), a także przekażą zmutowany gen całemu potomstwu. Psy z dwiema kopiami zmutowanego genu wykazują najkrótszą długość kończyn.

Pojawienie się fenotypu krótkich kończyn u psa związane jest z wystąpieniem jednej z dwóch mutacji genetycznych. Obie mutacje są wynikiem skopiowania fragmentu genu FGF4 i umieszczenia go w jednym z dwóch określonych miejsc w genomie - chromosomu 12 lub chromosomu 18. Chondrodysplazja (CDPA) jest chorobą będącą konsekwencją wstawienia fragmentu genu FGF4 do chromosomu 18. Psy z tą mutacją na ogół charakteryzuje prawidłowy rozmiar tułowia i krótsza długość kończyn. Chondrodystrofia (CDDY) jest spowodowana przez wstawienie fragmentu genu FGF4 do chromosomu 12. CDDY również odpowiada za pojawienie się cechy krótkich łap, ale również za nieprawidłową i przedwczesną degenerację krążków międzykręgowych. Prowadzi to do rozwoju jednostki klinicznej zwanej chorobą krążka międzykręgowego (intervertebral disc disease, IVDD). U ras z chondrodystrofią przedwczesne zwapnienie jądra miażdżystego krążków międzykręgowych w młodym wieku (od urodzenia do 1 roku życia) wywołuje zwyrodnienie wszystkich dysków. Nieprawidłowy rozwój dysków może powodować ich wpuklanie do kanału kręgowego. Stan zapalny i krwotoki mogą być przyczyną silnego bólu i objawów neurologicznych.

Złośliwa hipertermia to choroba genetyczna spowodowana mutacją w genie RYR1. Prowadzi to do niekontrolowanego wewnątrzkomórkowego uwalnianiem wapnia z siateczki sarkoplazmatycznej mięśni szkieletowych, prowadząc do trwałego skurczu mięśni.

Klasyczny PCR

Autosomalny dominujący

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hipertermia złośliwa. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/MH
Psy z genotypem N/MH posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu.
Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się hipertermia złośliwa. Ponadto jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.

MH/MH
Psy z genotypem MH/MH mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich hipertermia złośliwa oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Złośliwa hipertermia to choroba skutkująca występowaniem silnych reakcji fizycznych na skutek kontaktu z tzw. “czynnikami wyzwalającymi”, do których należą niektóre leki, w szczególności wziewne środki znieczulające. Innymi czynnikami wyzwalającymi mogą być zbyt intensywne ćwiczenia, silny stres lub spożycie żywności zawierającej np. kofeinę i chmiel. Po zetknięciu się z jednym lub kilkoma czynnikami, pies dotknięty chorobą może doświadczać bardzo silnych skurczów mięśni, przyspieszenia metabolizmu, przyspieszenia rytmu serca i znacznie podwyższonej temperatury ciała. Organizm wytwarza zbyt dużo dwutlenku węgla, mięśnie stają się sztywne oraz wzrasta ryzyko napadów drgawkowych. Znieczulenie psa cierpiącego na hipertermię złośliwą halotanem lub innymi rodzajami znieczulenia wziewnego, może skutkować śmiercią.

Mielopatia zwyrodnieniowa to postępujące zaburzenie neurologiczne, powodujące zmiany w obrębie rdzenia kręgowego psów. U osobników, które odziedziczyły wadliwe kopie genu, może dochodzić do uszkodzenia komórek nerwowych, powodując objawy neurologiczne.

Real-Time PCR

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się mielopatia zwyrodnieniowa exon 2. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/DM2
Psy z genotypem N/DM2 posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się mielopatia zwyrodnieniowa exon 2, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

DM2/DM2
Psy z genotypem DM2/DM2 mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich mielopatia zwyrodnieniowa exon 2 oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Mielopatia zwyrodnieniowa spowodowana mutacją w obrębie genu SOD1 to postępujący przez wiele miesięcy stan chorobowy, w którym nerwy w rdzeniu kręgowym powoli tracą zdolność do przekazywania impulsów. Nerwy w odcinku piersiowo-lędźwiowym zazwyczaj zostają uszkodzone jako pierwsze, a stąd zwyrodnienie rozprzestrzenia się dalej w górę i dół kręgosłupa. Słabość i utrata koordynacji w jednej lub obu tylnych kończynach to często początkowy objaw, po którym następuje ciągnięcie po ziemi palców łap. Dotknięte zwyrodnieniem psy mają w późniejszym czasie problemy z utrzymaniem moczu oraz wykazują znaczne trudności z zachowaniem równowagi, chodzeniem i obracaniem się. W ciężkich przypadkach chorobą zostają dotknięte także przednie kończyny. Ostatecznie degeneracji ulega nerw czaszkowy lub nerwy mięśni oddechowych.

Cystynuria to dziedziczna choroba metaboliczna polegająca na nieprawidłowo zwiększonym wydalaniu cystyny wraz z moczem. Powoduje to powstawanie złogów i kamieni cystynowych w drogach moczowych, a w konsekwencji ból, krwiomocz i niemożność oddawania moczu. Badany wariant mutacji dotyczy psów rasy Nowofundland.

Klasyczny PCR + sekwencjonowanie

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się cystynuria. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/CY-NW
Psy z genotypem N/CU-NW posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się cystynuria, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

CU-NW/CU-NW
Psy z genotypem CU-NW/CU-NW mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich cystynuria oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Cystynuria to dziedziczna choroba metaboliczna. Mutacja w genie SLC3A1, pojawiająca się u psów rasy Nowofundland, powoduje powstanie nieprawidłowo zbudowanych białek transportujących. Powoduje to upośledzenie resorpcji cystyny w obrębie kanalików nerkowych i jelita cienkiego. W efekcie u psów dotkniętych chorobą dochodzi do zwiększonego wydalania cystyny wraz z moczem, co powoduje powstawanie złogów i kamieni w drogach moczowych. Chore psy cierpią na nawracające zapalenia dróg moczowych, a obecność tworzących się kamieni powoduje silny ból, krwiomocz oraz utrudnione i bolesne oddawanie moczu.

Mutacja powoduje wzmożone wydalanie kwasu moczowego wraz z moczem. Skutkuje to tworzeniem kamieni moczowych w pęcherzu, które przemieszczając się przez drogi moczowe wywołują silny ból, problemy z oddawaniem moczu oraz stan zapalny dróg moczowych.

Klasyczny PCR

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hiperurykozuria. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/SLC
Psy z genotypem N/SLC posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hiperurykozuria, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

SLC/SLC
Psy z genotypem SLC/SLC mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich hiperurykozuria oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Hiperurykozuria jest dziedzicznym schorzeniem układu moczowego występującym u wielu ras psów. Mutacja w obrębie genu SLC2A9 powoduje, że psy produkują mocz z bardzo wysokim poziomem kwasu moczowego. Kwas moczowy może tworzyć kryształy i / lub kamienie moczowe w drogach moczowych. Psy z hiperurykozurią najczęściej mają objawy nawracającego zapalenia dróg moczowych, które obejmują częstomocz, obecność krwi w moczu czy wyraźną trudność podczas oddawania moczu. Inne symptomy, które mogą się pojawić to utrata apetytu, letarg, osłabienie, wymioty i ból. Kamienie moczowe w pęcherzu mogą powodować infekcje dróg moczowych lub, co jest poważniejsze, niedrożność cewki moczowej.