Chondrodysplazja to choroba charakteryzująca się nieprawidłowym rozwojem tkanki chrzęstnej i kostnej, powodującym skrócenie kości kończyn i wystąpieniem u psa fenotypu krótkich łap. U wielu ras psów, takich jak Jamnik, Basset Hound, Welsh Corgi, czy Pekińczyk mutacja jest cechą charakterystyczną. Chondrodystrofia jest odrębną mutacją, która również prowadzi do ujawniania się fenotypu krótkich kończyn, ale jest również związana z rozwojem przedwczesnej degeneracji zwyrodnienia krążków międzykręgowych (IVDD).

Klasyczny PCR

CDPA = Autosomalny dominujący CDDY = Autosomalny dominujący dla choroby krążka międzykręgowego typu I oraz pół-dominujący w przypadku długości kończyn.

Chondrodysplazja
N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się chondrodysplazja. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/CDPA
Psy z genotypem N/CDPA posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się chondrodysplazja. Ponadto pies jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.

CDPA/CDPA
Psy z genotypem CDPA/CDPA mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich chondrodysplazja oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.


Chondrodystrofia
N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się chondrodystrofia. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/CDDY
Psy z genotypem N/CDDY posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się chondrodystrofia oraz choroba krążka międzykręgowego (IVDD). Psy z pojedynczą kopią zmutowanego genu wykazują pośrednią długość kończyn między ich normalną długością, a psami z dwiema kopiami wadliwego genu. Ponadto pies jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.


CDDY/CDDY
Psy z genotypem CDDY/CDDY mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich chondrodystrofia oraz choroba krążka międzykręgowego (IVDD), a także przekażą zmutowany gen całemu potomstwu. Psy z dwiema kopiami zmutowanego genu wykazują najkrótszą długość kończyn.

Pojawienie się fenotypu krótkich kończyn u psa związane jest z wystąpieniem jednej z dwóch mutacji genetycznych. Obie mutacje są wynikiem skopiowania fragmentu genu FGF4 i umieszczenia go w jednym z dwóch określonych miejsc w genomie - chromosomu 12 lub chromosomu 18. Chondrodysplazja (CDPA) jest chorobą będącą konsekwencją wstawienia fragmentu genu FGF4 do chromosomu 18. Psy z tą mutacją na ogół charakteryzuje prawidłowy rozmiar tułowia i krótsza długość kończyn. Chondrodystrofia (CDDY) jest spowodowana przez wstawienie fragmentu genu FGF4 do chromosomu 12. CDDY również odpowiada za pojawienie się cechy krótkich łap, ale również za nieprawidłową i przedwczesną degenerację krążków międzykręgowych. Prowadzi to do rozwoju jednostki klinicznej zwanej chorobą krążka międzykręgowego (intervertebral disc disease, IVDD). U ras z chondrodystrofią przedwczesne zwapnienie jądra miażdżystego krążków międzykręgowych w młodym wieku (od urodzenia do 1 roku życia) wywołuje zwyrodnienie wszystkich dysków. Nieprawidłowy rozwój dysków może powodować ich wpuklanie do kanału kręgowego. Stan zapalny i krwotoki mogą być przyczyną silnego bólu i objawów neurologicznych.

Mielopatia zwyrodnieniowa to postępujące zaburzenie neurologiczne, powodujące zmiany w obrębie rdzenia kręgowego psów. U osobników, które odziedziczyły wadliwe kopie genu, może dochodzić do uszkodzenia komórek nerwowych, powodując objawy neurologiczne.

Real-Time PCR

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się mielopatia zwyrodnieniowa exon 2. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/DM2
Psy z genotypem N/DM2 posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się mielopatia zwyrodnieniowa exon 2, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

DM2/DM2
Psy z genotypem DM2/DM2 mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich mielopatia zwyrodnieniowa exon 2 oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Mielopatia zwyrodnieniowa spowodowana mutacją w obrębie genu SOD1 to postępujący przez wiele miesięcy stan chorobowy, w którym nerwy w rdzeniu kręgowym powoli tracą zdolność do przekazywania impulsów. Nerwy w odcinku piersiowo-lędźwiowym zazwyczaj zostają uszkodzone jako pierwsze, a stąd zwyrodnienie rozprzestrzenia się dalej w górę i dół kręgosłupa. Słabość i utrata koordynacji w jednej lub obu tylnych kończynach to często początkowy objaw, po którym następuje ciągnięcie po ziemi palców łap. Dotknięte zwyrodnieniem psy mają w późniejszym czasie problemy z utrzymaniem moczu oraz wykazują znaczne trudności z zachowaniem równowagi, chodzeniem i obracaniem się. W ciężkich przypadkach chorobą zostają dotknięte także przednie kończyny. Ostatecznie degeneracji ulega nerw czaszkowy lub nerwy mięśni oddechowych.

Mutacja genu MDR1 powoduje nadwrażliwość na na szereg rutynowo stosowanych w weterynarii leków, skutkując silnym efektem neurotoksycznym.

Real Time PCR

MDR1 jest dziedziczony w sposób autosomalny z niepełną dominacją, co oznacza, że psy muszą odziedziczyć tylko jedną kopię zmutowanego genu, aby być narażonym na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych na niektóre leki.

N/N
Genotyp N/N oznacza brak mutacji w obu allelach genu MDR1. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa wystąpi nadwrażliwość na leki. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/MDR1
Genotyp N/MDR1 wskazuje, że zwierzę ma jedną kopię zmutowanego genu MDR1. Prawdopodobnie wystąpi reakcja neurotoksyczna po podaniu leków.

MDR1/MDR1
Genotyp MDR1/MDR1 oznacza, że osobnik ma dwie kopie zmutowanego genu MDR1. Takiemu osobnikowi grozi wystąpienie reakcji neurotoksycznej po podaniu leków.

Wiele ras pasterskich posiada mutację w genie MDR1, która czyni je bardziej wrażliwymi na negatywne skutki niektórych leków. Leki te obejmują kilka środków przeciwpasożytniczych (podawanych w dużych dawkach), środków przeciwbiegunkowych, środków uspokajających, przeciwbólowych i kilka leków przeciwnowotworowych. Psy z mutacjami MDR1 będą wykazywać negatywne skutki tych leków w dawkach, które są łatwo tolerowane przez psy bez mutacji. Zmiana w genie powoduje dysfunkcję glikoproteiny -P, która jest odpowiedzialna za transport niektórych leków z układu nerwowego. Wadliwe białko nie funkcjonuje prawidłowo, w wyniku czego leki pozostają w organizmie osiągając toksyczne stężenie. Lista leków wykazujących działanie neurotoksyczne w przypadku zwierząt posiadających defekt genu MDR1: ● Leki przeciwpasożytnicze – Iwermektyna (Ivermectin), Selamektyna (Selamectin), moksydektyna (Moxidectin), Doramectina, Abamectina, Milbemycin, Emodepside ● Leki uspokajające i przeciwbólowe – Acepromazyna (Acepromazine), Butorphanol, Morfina (Morphine) , Buprenorphine, Fentanyl ● Leki nasercowe – Digoksyna (Digoxin) , Digitoxine, Diltiazem ● Leki przeciwbiegunkowe – Loperamid (Loperamide), Imodium, Loperal, Cimetidine ● Leki immunosupresyjne – Cyclosporina, Tacrolimus ● Antybiotyki – Erytromycina (Erythromycin), Doksycyklina (Doxycycline), Sparfloxacina ● Leki hormonalne - Oestradiol ● Leki onkologiczne – Vincristine, Vimblastine, Mitoxantrone, Dactinominine, Doxorubicin ● Leki sterydowe – Dexamethasone, Hydrocortisone

Złośliwa hipertermia to choroba genetyczna spowodowana mutacją w genie RYR1. Prowadzi to do niekontrolowanego wewnątrzkomórkowego uwalnianiem wapnia z siateczki sarkoplazmatycznej mięśni szkieletowych, prowadząc do trwałego skurczu mięśni.

Klasyczny PCR

Autosomalny dominujący

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hipertermia złośliwa. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/MH
Psy z genotypem N/MH posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu.
Choroba jest przekazywana w sposób dominujący, więc u osobnika prawdopodobnie rozwinie się hipertermia złośliwa. Ponadto jest nosicielem zmutowanego genu, więc może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 75% szczeniąt.

MH/MH
Psy z genotypem MH/MH mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich hipertermia złośliwa oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Złośliwa hipertermia to choroba skutkująca występowaniem silnych reakcji fizycznych na skutek kontaktu z tzw. “czynnikami wyzwalającymi”, do których należą niektóre leki, w szczególności wziewne środki znieczulające. Innymi czynnikami wyzwalającymi mogą być zbyt intensywne ćwiczenia, silny stres lub spożycie żywności zawierającej np. kofeinę i chmiel. Po zetknięciu się z jednym lub kilkoma czynnikami, pies dotknięty chorobą może doświadczać bardzo silnych skurczów mięśni, przyspieszenia metabolizmu, przyspieszenia rytmu serca i znacznie podwyższonej temperatury ciała. Organizm wytwarza zbyt dużo dwutlenku węgla, mięśnie stają się sztywne oraz wzrasta ryzyko napadów drgawkowych. Znieczulenie psa cierpiącego na hipertermię złośliwą halotanem lub innymi rodzajami znieczulenia wziewnego, może skutkować śmiercią.

Zespół Bully Whippet to zaburzenie procesu wzrostu mięśni. W wyniku mutacji w genie MSTN kodującym miostatynę, będącą białkiem o działaniu hamującym wzrost mięśni, dotknięte chorobą psy mają nadmiernie atletyczną budowę. Whippety „bully” cierpią na częste skurcze mięśni oraz zaburzenia zgryzu.

Klasyczny PCR

Autosomalny z niepełną dominacją

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się zespół Bully Whippet. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/MYOM
Psy z genotypem N/MYOM posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się pełen zespół Bully Whippet, ale osobniki posiadające mutację w jednej kopii genu (heterozygoty), są bardziej umięśnione niż zdrowe Whippety i mają wyższy potencjał atletyczny. Ponieważ są nosicielami zmutowanego genu, mogą przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie zespołu u 25% szczeniąt.

MYOM/MYOM
Psy z genotypem MYOM/MYOM mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich zespół Bully Whippet oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu. Psy o takim genotypie są nadmiernie umięśnione, tzw. Whippety „bully”.

Zespół Bully Whippet to zaburzenie procesu wzrostu mięśni. W wyniku mutacji w genie MSTN kodującym miostatynę, będącą białkiem o działaniu hamującym wzrost mięśni, dotknięte chorobą psy mają nadmiernie atletyczną budowę. Whippety „bully” cierpią na częste skurcze mięśni oraz zaburzenia zgryzu.

Enzym fosfofruktokinaza bierze w organizmie udział w procesie metabolicznym przekształcającym glikogen w źródło energii dla organizmu. Na skutek mutacji aktywność tego enzymu może zostać zahamowana. Prowadzi to do nadmiernego odkładania się glikogenu w tkankach, uszkodzenia krwinek czerwonych oraz komórek mięśniowych.

Klasyczny PCR

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się niedobór fosfofruktokinazy. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/PFKD
Psy z genotypem N/PFKD posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się niedobór fosfofruktokinazy, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

PFKD/PFKD
Psy z genotypem PFKD/PFKD mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich niedobór fosfofruktokinazy oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Niedobór fosfofruktokinazy jest tak zwaną dziedziczną chorobą spichrzeniową glikogenu. Jest ona spowodowana mutacją, która prowadzi do całkowitego obniżenia aktywności enzymu. Bez fosfofruktokinazy komórki mięśniowe i erytrocyty nie są w stanie wyprodukować wystarczającej ilości energii odpowiedniej do swoich potrzeb i ulegają rozpadowi. U chorych psów występują objawy takie jak: bladość dziąseł, gorączka, osłabienie, letarg, nietolerancja wysiłku, skurcze mięśni, niedokrwistość, żółtaczka i ciemne zabarwienie moczu. Ciemny kolor moczu, cecha charakterystyczna tego zaburzenia, pojawia się zwykle po forsownych ćwiczeniach, intensywnym szczekaniu lub ekspozycji na ciepło.

Mutacja powoduje wzmożone wydalanie kwasu moczowego wraz z moczem. Skutkuje to tworzeniem kamieni moczowych w pęcherzu, które przemieszczając się przez drogi moczowe wywołują silny ból, problemy z oddawaniem moczu oraz stan zapalny dróg moczowych.

Klasyczny PCR

Autosomalny recesywny

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hiperurykozuria. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/SLC
Psy z genotypem N/SLC posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa rozwinie się hiperurykozuria, ale ponieważ jest nosicielem zmutowanego genu, może przekazać go potomstwu z prawdopodobieństwem 50%. Przewiduje się, że kojarzenie między dwoma nosicielami spowoduje wystąpienie choroby u 25% szczeniąt.

SLC/SLC
Psy z genotypem SLC/SLC mają dwie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie rozwinie się u nich hiperurykozuria oraz przekażą zmutowany gen całemu potomstwu.

Hiperurykozuria jest dziedzicznym schorzeniem układu moczowego występującym u wielu ras psów. Mutacja w obrębie genu SLC2A9 powoduje, że psy produkują mocz z bardzo wysokim poziomem kwasu moczowego. Kwas moczowy może tworzyć kryształy i / lub kamienie moczowe w drogach moczowych. Psy z hiperurykozurią najczęściej mają objawy nawracającego zapalenia dróg moczowych, które obejmują częstomocz, obecność krwi w moczu czy wyraźną trudność podczas oddawania moczu. Inne symptomy, które mogą się pojawić to utrata apetytu, letarg, osłabienie, wymioty i ból. Kamienie moczowe w pęcherzu mogą powodować infekcje dróg moczowych lub, co jest poważniejsze, niedrożność cewki moczowej.