Dehydrogenaza mleczanowa (LDHA) to enzym odpowiedzialny za produkcję i metabolizm kwasu mlekowego. Podczas wysiłku w mięśniach powstaje kwas mlekowy. U gołębi wzmożona produkcja kwasu mlekowego po wysiłku objawia się bólami mięśni podczas długotrwałego treningu, np. lotu. U gołębi pocztowych zidentyfikowano kilka alleli lub wersji genu kodującego dehydrogenazę mleczanową (LDHA), a mianowicie A i B.

Klasyczny PCR

Autosomalny recesywny

B/B
Osobniki z genotypem B/B nie mają mutacji w genie LDHA. Jest to najczęściej spotykany genotyp, charakterystyczny dla większości populacji gołębi.

B/A
Gołębie z genotypem B/A mają jedną kopię zmutowanego genu oraz jedną kopię genu niezmienionego. Gołębie o tym genotypie prawdopodobnie mogą osiągać lepsze wyniki w lotach na długi dystans, jednocześnie zachowując wysoką przeżywalność. Ptaki o tym genotypie prawdopodobnie będą wykazywać najwyższą przydatność lotową.

A/A
Gołębie z genotypem A/A mają obie kopie zmutowanego genu i dlatego prawdopodobnie będą charakteryzowały się najwyższą szybkością w lotach na długi dystans.

LDHA to gen oznaczający enzym dehydrogenazy mleczanowej u gołębi pocztowych. Jest to enzym odpowiedzialny zarówno za syntezę, jak i recykling mleczanu (z pirogronianu) w mięśniach. Mleczan wytwarzany jest przez tak zwane białe i mieszane włókna mięśniowe. To właśnie on powoduje ból mięśni podczas wykonywania wysiłku fizycznego, zwłaszcza związanego z szybkością i mocą. Im bardziej sportowiec osiąga maksimum swojego wysiłku, tym więcej wytwarza się mleczanu. Określono różne allele genu LDHA A i B; gdzie A jest preferowanym allelem, stwierdzanym znacznie częściej u gołębi osiągających najlepsze wyniki niż u „normalnych” gołębi i gołębi nielotnych (Ramadan i in., 2013). „Dobry” Allel A jest rzadką odmianą gołębi pocztowych, co oznacza, że tylko niewielka część gołębi ma ten allel. Nawet u świetnych hodowców większość ma genotyp BB. Z badań naukowych wynika, że odmiana A wydaje się być stosunkowo częściej obecna u zwycięzców w odległości od 300 do 700-900 km. Może to być całkiem logiczne, jeśli przyjrzymy się biochemicznemu i fizjologicznemu znaczeniu tego genu. W przypadku tych 2 alleli możliwe są 3 genotypy, mianowicie BB, AB i AA. U „normalnych” gołębi pocztowych (czyli nie w grupie gołębi czołowych) tylko ok. 12% miało allel A, w tej grupie mniej niż 1% miało genotyp AA (Dybus i in., 2006). U gołębi z najlepszymi wynikami ponad 35% miało allel A; genotyp AA stwierdzono u 3% do 9% (zwycięzców z Chin i Tajwanu) ptaków, ale od 25% do 30% miało AB, co wskazuje, że genotyp AB bardzo sprzyja posiadaniu gołębia czołowego. Z tego, co widzimy, wydaje się, że ten genotyp AB jest dobrym wskaźnikiem najlepszych wyników, zwłaszcza u gołębi, które ścigają się na dystansach, na których ważna jest zarówno szybkość, jak i wytrzymałość, czyli loty dzienne. Oznacza to, że gen ten może mieć również ogromne znaczenie dla zawodników wyścigowych na jednym gołębniku. Wydaje się, że gen ten może wpływać na skuteczność recyklingu i ponownego wykorzystania mleczanu w mięśniach. Ponieważ za syntezę mleczanu odpowiedzialne są silniejsze włókna mięśniowe, normalnym wnioskiem jest to, że gen ten ma coś wspólnego z szybkością, a raczej zdolnością do utrzymania określonej prędkości przez dłuższy czas. To może wyjaśniać, dlaczego występuje częściej u zwycięskich gołębi od 300 do 700 km. Poniżej 300 km gołębie mogą nadal latać z dobrym wynikiem nawet wtedy, gdy mięśnie są całkowicie obolałe przez kwas mlekowy (gołębie „padają” na deskę wejściową ze zwisającymi skrzydłami; czasami w skrajnych przypadkach gołębie przez jakiś czas nie są nawet w stanie latać czas). Wydaje się prawdopodobne, że powyżej 700 km gołębie są wybierane do latania wyłącznie i głównie w warunkach aerobowych, w mniejszym stopniu wykorzystując enzym dehydrogenazę mleczanową. Jednak obecność genu nie jest wadą dla zawodników długodystansowych, więc podejrzewamy, że gen ten stanie się również ważny dla tego typu zawodników, ponieważ wyścigi te również toczą się coraz szybciej. Czy to oznacza, że ten gen wskazuje na selekcję? Nie wydaje się, żeby tak było, gdyż nadal większość gołębi zwycięskich to BB.